Weer zie ik een mooie meid die met een Amerikaanse glimlach uitlegt hoe je de donut in je haar draait. De truc is om je haar er op het aan niet omheen te wikkelen,
maar om hem van bovenaf naar beneden te wikkelen.
Je maakt dus een staart en schuift vervolgens de donut naar het einde. Hier begint al mijn eerste frustratie. Iedere keer wanneer ik de donut een stuk naar achteren schuif, vallen er een paar plukken naar beneden.
Wanneer ik hem niet ver genoeg doorschuif moet ik er weer teveel haren omheen slaan.
Dit klinkt volgens mij echt als Chinees, nou troost je, zo voelt het voor mij ook. Naast dat ik de frustratie weer voel opkomen en mijn hart sneller begint te bonzen, worden ook mijn armen lam. Dit is een echte work-out, je moet namelijk je armen constant omhoog in de lucht houden en door het wikkelen komt er ook nog eens een spanning op te staan. Hoe doen al die meiden dat toch? Mijn wijntje is ondertussen op en de donut ligt in de prullenbak. Verrassend of niet? Ik ga mijn vriendinnetje bellen, misschien wil zij me wel even helpen met een mooie vissengraat. Dat is namelijk iets waar ik echt nooit zelf een poging op zou wagen… Gegroet FC Haarknudde.
De donut
